تاریخچه قالب سازی برمی گردد به سال ۱۸۶۸ میلادی، جان وسلی هایِت مخترع و مهندس آمریکایی متولد ۱۸۳۷، تولیدکننده توپهای بیلیارد روشی برای ساخت توپ بیلیارد از تزریق سلولوئید به یک قالب تزریق پلاستیک اولیه، ابداع نمود.
وی با ارتقای سلولوئید، آن را برای فرآوری و ساخت شکل نهایی آماده ساخت.
در سال ۱۸۷۲ جان و برادرش
از اولین دستگاه تزریق پلاستیک رونمایی نموده که در مقایسه با ماشینآلات امروزی ساده و از اجزای کمتری برخوردار بود.
این دستگاه به واسطهٔ یک پیستون، مواد را از داخل سیلندری داغ به داخل قالب تزریق پلاستیک میکرد
این کار دو برادر اولین گام بشر در جایگزین کردن پلاستیک به جای عاج در وسایلی همچون پیگ گیتار، توپ بیلیارد و… بود
با پیشرفت آرام صنعت در گذر سالها، محصولات دیگری مانند فرمدهندهٔ یقهٔ پیراهن، دکمه و شانههای جیبی تولید گردید.
در دهه ۱۹۴۰، بواسطهٔ تقاضای وسیع محصولات ارزان و انبوه در دوران جنگ جهانی دوم، مفهوم قالبهای تزریق پلاستیک رشد چشمگیری به خود دید.
در سال ۱۹۴۶، جیمز هِندری اولین دستگاه تزریق مارپیچی را اختراع و صنعت قالب سازی پلاستیک را دگرگون نمود.
با توجه به عملکرد فوقالعاده آنها بخصوص سرعت قابل توجه در تولید قطعات به عنوان یکی از مناسبترین روشهای تولید با تیراژ بالا محسوب میشود
اما باید توجه داشت
با توجه به هزینههای بالای طراحی ساخت و نگهداری این قالبها میطلبد تعداد تولیدات بالاتر از حد قابل توجهی برای واحد صنعتی باشد
امروز دستگاه های تزریق پلاستیک تقریبا همچین ساختاری را دارند:
باید خاطر نشان کرد
این روش تولید یکی از اقتصادیترین و با دقتترین روشها در ساخت محصولات پلاستیکی بخصوص در صنعت خودرو سازی میباشد.
قالبهای پلاستیک در ابعاد مختلف میباشند
که از مهمترین فاکتورها اندازهٔ قطعهٔ تولید شده تعداد قطعهٔ تولید شده سیستم خنک کاری و نیروی کلمپینگ است.
پس از جنگ جهانی دوم و با صنعتی شدن ایران قالب سازی در تهران نیز آرام آرام جان گرفت.